Przyznam się, że nie potrafiłem sobie wyobrazić, jak można stworzyć sztukę teatralną na podstawie „Solaris” Stanisława Lema. Wyzwania tego podjął się Wojciech Kościelniak, a wyniki jego pracy można zobaczyć na scenie Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.
Wyprawa w kosmos
„Solaris” w reżyserii Wojciecha Kościelniaka to wyprawa w kosmos. Kosmos ludzkiego wnętrza. Lot przez przestrzeń ludzkiej duszy, przez galaktyki wspomnień i mgławice emocji. Jest to wyprawa dla śmiałków gotowych oderwać się od ziemskiego pola przywiązań do tego, co zwykłe, codzienne. Dla ludzi gotowych na lot ku gwiazdom. Ale też dla ludzi, którzy chcą zmierzyć się z niebezpieczeństwami czyhającymi na rafach zbudowanych z asteroid naszych lęków.
Kontakt z niepojętym
Jak pojąć kim lub czym jest byt zupełnie różny od nas? Jak nawiązać z nim kontakt, gdy tak trudno jest nam porozumieć się z innymi podobnymi do nas ludźmi? Pytania te mocno brzmią na deskach Teatru im. Juliusza Słowackiego. Chcemy poznać to, co dla nas niepojęte, lecz odpowiedzią na nasze starania są tylko zmaterializowane twory zbudowane z niestabilnych cząstek naszych wyobrażeń. Jak zrozumieć drugiego człowieka? Jak przyjąć Boga? Ciężko odpowiedzieć na te pytania, gdy widzimy tylko wytwory naszej wyobraźni.
***
Wyszedłem z teatru z poczuciem, że przebyłem z mistrzem Stanisławem Lemem oraz twórcami spektaklu fantastyczną podróż do ludzkiego, także swojego wnętrza. Że reżyserowi oraz aktorom udało się pokonać barierę, która dzieliła twórczość Lema i scenę teatralną. Przedstawienie zabrało mnie w podróż, która pozwoliła mi odkryć nowy, nieznany wymiar w twórczości Stanisława Lema.
