Dziś wydaje się, że nasza niepodległość, niepodległość naszej Ojczyzny jest czymś oczywistym. Tak oczywistym jak wiosna po zimie. Po 98 latach ciężko jest sobie wyobrazić, czym jest brak niepodległej Ojczyzny.
Ale jeszcze przecież obaj moi dziadkowie Stefan (ojciec mojego ojca) i Józef (ojciec mojej matki) urodzili się jako – poddani rosyjskiego cara. A dziadków przecież znałem i ciągle mam ich w pamięci. Tylko dwa pokolenia: rodziców i dziadków dzielą mnie od czasu zaborów. Dokładnie 110 lat temu ojciec Stefana, Filip uciekł na 6 lat za ocean aby uniknąć nędzy i służby w armii obcego władcy.
Życiorysy dziadków przypominają też mi o tym, że ludzie, którzy niepodległość Polski witali jako małe dzieci, już jako dorośli musieli bronić jej w 1939 r. Bardzo szybko doświadczyli prawdy, że o niepodległość trzeba dbać, a czasem walczyć.
